Πως πρέπει να είναι ένας Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων; Πως πρέπει να
“στέκεται” απέναντι ή δίπλα στους πολιτικούς του προϊσταμένους;
Η άποψη του Onalert για την στρατιωτική ηγεσία έχει εκφραστεί με συνέπεια και δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει:
Οι στρατιωτικοί ηγέτες έχουν υποχρέωση να μιλούν όταν πρέπει για τις
Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν την τιμή να διοικούν. Έχουν υποχρέωση να
μιλούν και στους πολιτικούς τους προϊσταμένους για θέματα που είναι της
απολύτου αρμοδιότητας των στρατιωτικών.
Ενοχλούνται πολλοί απ΄ αυτή τη θέση αλλά “χαμαιλέοντες” δεν είμαστε. Υπάρχουν πάρα πολλοί στον χώρο και τις τελευταίες εβδομάδες αυξήθηκαν. Ζωή να ΄χουν…
Το κείμενο που ακολουθεί το υπογράφει
ο κ.Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο και θα πρέπει να διαβαστεί και
να ξαναδιαβαστεί και από τους τέσσερις Αρχηγούς. Κι όμως κύριοι Αρχηγοί
συμβαίνουν αυτά που θα διαβάσετε:
Γράφει
Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης
Το περιστατικό συνέβη στο Ισραήλ, το 2000, έγινε δημόσια και μεταδόθηκε από την Ισραηλινή τηλεόραση.
Συνέβη κατά την ανάληψη καθηκόντων του νέου Υπαρχηγού του Γενικού
Επιτελείου των Ισραηλινών Ενόπλων δυνάμεων (IDF), μια θέση που κατά
παράδοση, χωρίς να είναι απόλυτο, είναι ο προάγγελος
για τον επόμενο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου.
Ο τότε αρχηγός των IDF, Αντιστράτηγος Σαούλ Μοφάζ μετά την τελετή, όπου παρέστη και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ τότε, ο
Εχούντ Μπαράκ,
συνομιλώντας και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες απευθυνόμενος στον
πρωθυπουργό του και υψώνοντας το δάκτυλό του στο πρόσωπό του είπε:
«Πρόσεξε καλά, μην τολμήσεις άλλη φορά να αγνοήσεις πρότασή μου, που αφορά τους IDF, γιατί θα με βρεις απέναντί σου»!!!!
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ αντέδρασε με έκπληξη, καλώντας τον να μιλήσουν
ιδιαιτέρως και όχι μπροστά στις κάμερες. Ο στρατηγός Μοφάζ, πρόεδρος
του κόμματος Καντίμα σήμερα, αρνήθηκε λέγοντας, πως
ο Ισραηλινός λαός θα πρέπει να γνωρίζει τι συμβαίνει στις Ένοπλες δυνάμεις του.
Τι είχε συμβεί; Απλά
ο επιλεγείς Υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου από την κυβέρνηση του
Ισραήλ δεν ήταν ο προταθείς από τον Αρχηγό των IDF, τον Αντιστράτηγο
Σαούλ Μοφάζ, αλλά άλλος. Και αυτό έκανε τον στρατηγό Μοφάζ έξαλλο.
Απίστευτα και πρωτόγνωρα πράγματα για πολλούς και για φυσικά για την
ζοφερή Ελληνική πραγματικότητα, σε ότι αφορά τις Ελληνικές Ένοπλες
δυνάμεις και θα εξηγήσουμε γιατί.
Το θέμα είναι η στάση των αρχηγών των ΕΔ
και η θητεία των, που δεν υφίσταται. Ενώ υπήρχε νόμος για διετή θητεία
των αρχηγών των Επιτελείων, εν τούτοις με μια απαράδεκτη και άθλια
απόφαση του τότε ΥΕΘΑ κ. Μειμαράκη,
ο νόμος καταργήθηκε και έτσι οι αρχηγοί των κλάδων έγιναν έρμαια των
πολιτικών διαθέσεων και εντολών των εκάστοτε κυβερνήσεων, ανίκανοι,
ανήμποροι, άφωνοι και ευνουχισμένοι, όπως δηλαδή τους θέλουν τα κόμματα
στην Ελλάδα. Πλήρης υποταγή και συνεχής υπακοή στα κελεύσματα της
εξουσίας, αφού
αισθάνονται «υποχρεωμένοι» για
την επιλογή τους, έστω και αν αξίζουν και φυσικά ανασφαλείς για την
θέση τους, αφού η πολιτική ηγεσία, ανά πάσα στιγμή, χωρίς αναστολές και
συστολές για τον πιο ευαίσθητο χώρο της πατρίδας, την εθνική άμυνα,
μπορεί να τους αντικαταστήσει, όπως συνέβη πρόσφατα , όπου
αποστρατεύθηκε ο Α/ΓΕΣ, με λιγότερο από ένα χρόνο θητείας, ενώ ο
προηγούμενος Α/ΓΕΣ αποστρατεύθηκε σε 9 μήνες θητείας!!!!
Και ποιο είναι το φάρμακο για την αντιμετώπιση αυτού του άθλιου και
μοναδικού Ελληνικού φαινομένου; Μα φυσικά η νομικά κατοχυρωμένη θητεία
των αρχηγών, οιαδήποτε συνδυασμού, 2+1, 2+2, 3+1 χρόνια, ώστε να
εκλείψει η πολιτική αυτή αθλιότητα κατά των ΕΔ και να αποκτήσουμε
επιτέλους αρχηγούς με όραμα, με υπευθυνότητα, σχεδιασμό, με αξιόλογο
έργο και όχι άβουλους, άφωνους, ανήμπορους και κάτω από συνεχή πίεση και
με αξιολόγηση μόνο για τον βαθμό της υπακοής και υποταγής των, ως
δόκιμοι μοναχοί.
Μήπως και μειώσουμε το χάσμα που μας χωρίζει από τους IDF και τους πραγματικά εκεί ΑΡΧΗΓΟΥΣ των.
