Του
Χρήστου Α. Καπούτση
H Ουκρανία είναι ένα σύγχρονο υπόδειγμα κράτους που διαλύεται , διότι οι πολιτικοί του επέτρεψαν να συνδυαστούν οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις με τα Στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα ισχυρών κρατών (ΡΩΣΙΑ, ΗΠΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ) και ανέχτηκε, η πολιτική και πνευματική ελίτ της Ουκρανίας, για ιδιοτελείς λόγους, τη δράση χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ και «καθοδηγητών» Χριστιανικών θρησκευτικών δογμάτων ή αιρέσεων (καθολικοί, προτεστάντες, ουνίτες , πεντηκοστιανοί κ.ά).
Είναι πολύ ανησυχητικές οι ειδήσεις που φτάνουν από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Η κατάσταση είναι χαοτική, σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο. Ενώ είναι απόλυτα προβλέψιμη στο κοινωνικό επίπεδο, καθώς επιβεβαιώνεται ο βαθύτατος διχασμός των κατοίκων της Ουκρανίας.
Η Βουλή της Ουκρανίας
αλλάζει Πρόεδρο, καθώς η αντιπολίτευση από μειοψηφία γίνεται, εν μια
νυκτί, πλειοψηφία. Δεν έχουν γίνει εκλογές, απλά «ανένηψαν» και άλλαξαν
πολιτικές πεποιθήσεις κάποιοι βουλευτές.
Αντικαθίσταται ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και τοποθετείται ως
πρόεδρος της Βουλής, ο εκλεκτός της αντιπολίτευσης. Αυτή η «νέα» Βουλή καθαιρεί τον εκλεγμένο Πρόεδρο Βίκτωρα Γιανουκόβιτς και απελευθερώνει την πρώην Πρωθυπουργό ΓΙΟΥΛΑ ΤΙΜΟΣΕΝΚΟ.
Ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς, δηλώνει από άγνωστη τοποθεσία, ότι δεν παραιτείται και κατηγορεί τη ΒΟΥΛΗ για πραξικόπημα, επειδή τον καθαίρεσε.
Η Τιμοσένκο, μετά την
αποφυλάκισή της από τις φυλακές του ΧΑΡΚΟΒΟ, όχι με ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ,
αλλά με απόφαση της ΒΟΥΛΗΣ, όπου τις τελευταίες ώρες έχει την πλειοψηφία
το κόμμα της,
πραγματοποίησε αρχηγική εμφάνιση στην πλατεία Ανεξαρτησίας και μίλησε
από αναπηρικό καροτσάκι σε χιλιάδες οπαδούς της, διαβεβαιώνοντας τους, ότι η ΟΥΚΡΑΝΙΑ θα ενταχθεί στην Ε.Ε..
Έχουμε και «ανοιχτή»
παρέμβαση της Ε.Ε., υπέρ της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης της Ουκρανίας. Ο
πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο χαιρέτισε την
απελευθέρωση της Τιμοσένκο και απηύθυνε «έκκληση», η δικαιοσύνη στην
Ουκρανία να γίνει ανεξάρτητη!
Η Σούζαν Ράις, η Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου των Ηνωμένων
Πολιτειών της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας
θα διέπραττε ένα «βαρύ σφάλμα» αν αποφάσιζε να στείλει στρατεύματα στο
έδαφος της Ουκρανίας. Επικοινωνία είχαν , ο Πρόεδρος της Ρωσίας ΒΛ. Πούτιν και η Γερμανίδα Καγκελάριος Α. Μέρκελ και συμφώνησαν ότι, η σταθερότητα στην Ουκρανία αποτελεί «κοινό συμφέρον, τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε οικονομικό». Παράλληλα οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με την Ευρώπη και άλλους φορείς της διεθνούς κοινότητας, προωθούν την ένταξη της Ουκρανίας στον έλεγχο του ΔΝΤ, διότι όπως υποστηρίζουν, η Οικονομία της χώρας είναι υπό κατάρρευση και χρεωκοπία. ..
Υπενθυμίζουμε ότι, το 2011 η
Τιμοσένκο καταδικάστηκε σε επταετή κάθειρξη για κατάχρηση εξουσίας και
διαφθορά, εξαιτίας συμφωνίας που είχε υπογράψει για το φυσικό αέριο με
τη Ρωσία.
Η μάχη της εικόνας
Η αλήθεια είναι ότι οι εικόνες που μεταδίδουν από το Κίεβο τα Δυτικά ΜΜΕ, δείχνουν αγωνιστές πολίτες της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, να μετέχουν σε αυθόρμητες εκδηλώσεις και να παλεύουν για δημοκρατία και για κράτος δικαίου. Είναι όμως έτσι; Είναι αρκετοί οι
πιο ψύχραιμοι αναλυτές, που εκτιμούν, ότι όσα μεταδίδουν τα Δυτικά
κυρίως ΜΜΕ από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι ιδωμένα από μια φιλοδυτική οπτική
γωνία. Γ
ια παράδειγμα , δεν
αναφέρουν ότι των αντικυβερνητικών επεισοδίων πρωτοστατεί το
ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα, που μάλιστα, στα τελευταία επεισόδια οι
οπαδοί του κατείχαν και στρατιωτικό οπλισμό, τον οποίο χρησιμοποίησαν σε
βάρος των αστυνομικών δυνάμεων.
Υπάρχουν ισχυρές απόψεις ότι, τα όσα διαδραματίζονται στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι προσχεδιασμένα και σχετίζονται με κορυφαία γεωστρατηγικά, πολιτικά, στρατιωτικά και γεωοικονομικά θέματα.
Ο στόχος είναι να περιοριστεί η ρωσική επιρροή στην
ΟΥΚΡΑΝΙΑ . Και η Ουκρανία να περάσει στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Υπενθυμίζουμε ότι, πριν από περίπου δέκα χρόνια, η περίφημη «Πορτοκαλί Επανάσταση» οργανώθηκε με τεράστια πολιτική και οικονομική στήριξη από τις «γνωστές» αμερικανικές Μ.Κ.Ο. Αποτέλεσμα των επεισοδίων τότε, ήταν να ακυρωθούν τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών και να επιβάλουν την φιλοδυτική Τζούλια Τιμοσένκο ως επικεφαλής του κράτους. Αλλά στις εκλογές του 2010, η πλειοψηφία των κατοίκων της Ουκρανίας έφερε ξανά στην εξουσία τον φιλορώσσο πολιτικό Βίκτορ Γιανούκοβιτς.
Σκληρό γεωπολιτικό πόκερ
Από γεωστρατηγικής απόψεως, η προοπτική ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην Ε.Ε , θα απομονώνει τη Ρωσία και θα εξουδετερώσει τον ρόλο της στην νοτιοανατολική Ευρώπη.
Για την Μόσχα, ο έλεγχος της Ουκρανίας ανοίγει το δρόμο για έναν πιο δραστήριο γεωπολιτικό ρόλο στην ανατολική Ευρώπη, στην Ευρασία και ειδικά στη Μαύρη Θάλασσα και την ΑΝ. ΜΕΣΌΓΕΙΟ.
Και ακόμη, στην ασφαλέστερη μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου και
πετρελαίου στην Ευρώπη, αφού ΟΛΟΙ οι ενεργειακοί αγωγοί διέρχονται από
ουκρανικό έδαφος.
Από την πλευρά τους Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο Μόσχας – Κιέβου, προκειμένου η
ΟΥΚΡΑΝΙΑ να ακολουθήσει έναν φιλοδυτικό
προσανατολισμό, ώστε η Ε.Ε. να έχει πρόσβαση στην αγορά της Ουκρανίας
και το ΝΑΤΟ να καταγράψει την παρουσία του στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, με την δημιουργία στρατιωτικών βάσεων.
Στην ίδια γεωστρατηγική σκακιέρα παίζει το δικό της παιχνίδι και η
αμερικανική κυβέρνηση, η οποία συστηματικά επεκτείνει τη στρατιωτική της
παρουσία στην Ασία, με απώτερο στόχο να περικυκλώσει την Κίνα και να
υπονομεύσει την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή.
Αλλά υπάρχει και ένα «υπόγειος» πόλεμος για την Ουκρανία, της
Γερμανικής Ευρώπης με τις ΗΠΑ. Θυμίζω ότι , η αναπληρώτρια υπουργός
Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις,
Victoria Nuland, καθώς συζητιόνταν
η πολιτική στρατηγική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας με τον πρέσβη των
ΗΠΑ στο Κίεβο και πως αντιλαμβάνεται τη γεωπολιτική μάχη μεταξύ των
Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, είτε, το «Fuck the Εuropeans»! Αυτή
ακριβώς, είναι η αντίληψη των αμερικανών για τους Ευρωπαίους, όπως την
χαρακτήρισε η Βικτώρια Νούλαντ.
Αξιοπρόσεκτη είναι και η άποψη του Ιμμάνιουελ Βάλλερστάϊν, που
επισημαίνει ότι. «Ο εφιάλτης της Ρωσίας, αλλά και της Γερμανίας, δεν
είναι ένας πόλεμος ΗΠΑ - Κίνας, αλλά μια συμμαχία ΗΠΑ - Κίνας (που θα
περιλάβει επίσης την Ιαπωνία και την Κορέα). Ο μόνος τρόπος να
περιορίσει η Γερμανία αυτή τη απειλή, για να προστατεύσει τη δική της
ευημερία και ισχύ, είναι μια συμμαχία με τη Ρωσία. Και η πολιτική της
έναντι της Ουκρανίας, δείχνει ακριβώς την προτεραιότητα που δίνει στην
επίλυση των ευρωπαϊκών θεμάτων, συμπεριλαμβάνοντας τη Ρωσία και όχι
εξαιρώντας την».
Επισημαίνουμε ακόμη , ότι
στην Κριμαία , βρίσκεται ο Ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας. Και ότι η
Κριμαία, με ψήφισμα του τοπικού κοινοβουλίου τάσσεται υπέρ
του Γιανουκόβιτς, και υπέρ της ενίσχυσης των σχέσεων της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ με
τη Ρωσία. Συνεπώς, η Δύση δεν θα μπορέσει να αγνοήσει τα Στρατηγικά
συμφέροντα της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Νέο τείχος του μίσους
Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι, στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται ένας ενιαίος ουκρανικός λαός. Είναι μάλλον, δύο συμπαγείς και αντιμαχόμενοι πληθυσμοί,
που από τα αρχαιότατα χρόνια προσπαθούν να συμβιώσουν μέσα στα
γεωγραφικά όρια της κοινής τους πατρίδας. Το ανατολικό τμήμα της
Ουκρανίας κατοικείται κυρίως από Ρώσους που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι,
οι οποίοι φυσικά επιζητούν μια στενότερη σχέση με την «μητέρα πατρίδα»
τη ΡΩΣΙΑ. Και το δυτικό τμήμα από γερμανικά φύλα, που είναι Καθολικοί και Ουνίτες και θέλουν στενότερους δεσμούς με την Ευρώπη και τη Γερμανία.
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι το αβέβαιον της προοπτικής συνύπαρξης δύο τόσο εχθρικά διακείμενων λαών,
μέσα στα στενά όρια μιας κοινής πατρίδας της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Πιθανότατα, ένα
νέο ευρωπαϊκό τείχος, θα χωρίζει την Ουκρανία σε δυο κράτη, ένα
ρωσόφιλο ανατολικό κι ένα γερμανόφιλο δυτικό. Η Δυτική Ουκρανία θα προστεθεί στους δορυφόρους της Γερμανίας,
όπως είναι η Σλοβενία, η Κροατία, η Σλοβακία, η Αυστρία και οι Βαλτικές
Χώρες. Σε ότι αφορά την Ανατολική Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης και της
Κριμαίας, δεν αποκλείεται ακόμη και η ένωσή της με τη Ρωσία.
Πάντως και στην περίπτωση της Ουκρανίας, η μελέτη της Ιστορίες δίνει
απαντήσεις, σχετικά με το μίσος που χωρίζει τους κατοίκους της
Ουκρανίας. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Ουκρανοί, από τις δυτικές περιοχές, δημιούργησαν τη μεραρχία SS Galicina, που πολέμησε στο πλευρό του Χίτλερ κατά της Ρωσίας ή μάλλον κατά της Σοβιετικής Ένωσης του ΣΤΑΛΙΝ, με χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες εκατέρωθεν.
Πιθανή λοιπόν εξέλιξη ένα νέο επώδυνο τείχος,
που θα χωρίζει στα δυο τους κατοίκους της Ουκρανίας. Και αυτή τη
διαίρεση, εδαφική, κοινωνική και πολιτική των κατοίκων της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ,
εκμεταλλεύονται, για να προωθήσουν τα δικά τους Γεωστρατηγικά, οικονομικά και ενεργειακά συμφέρονται, η ΡΩΣΙΑ, οι ΗΠΑ , η Ε.Ε. και η
ΓΕΡΜΑΝΙΑ, αξιοποιώντας και τις «αδυναμίες» ντόπιων διεφθαρμένων
πολιτικών . Όμως τέτοιου επιπέδου ανατροπές, κρύβουν παγίδες και
απρόοπτες εξελίξεις, που
ναρκοθετούν την σταθερότητα, την Ειρήνη και την ασφάλεια και παραπέμπουν
σε πρακτικές κλιμακούμενης έντασης και ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ της περιόδου 1960-90.
Ελληνική στρατιωτική «παρουσία» στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, στις αρχές του 1919,
με προτροπή των Γάλλων συμμάχων (πρωθυπουργός Κλεμανσό), είχε αποστέλλει ένα ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ στην Ουκρανία , με χιλιάδες στρατιώτες, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Συγκεκριμένα στάλθηκε
το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ,
που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής
κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία.
Οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό στις 7
Ιανουαρίου 1919 και στο επόμενο διάστημα το Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα
αριθμούσε 23.551 άνδρες.
Ανάμεσα στους διοικητές των μονάδων γνωστοί στρατιωτικοί, με σημαντικό
ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αργότερα, όπως ο συνταγματάρχης
Αλέξανδρος Οθωναίος, και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης και Νικόλαος Πλαστήρας. Η ελληνική
στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία .
Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη Κριμαία
ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες. Επίσης, περίπου 950 έλληνες
στρατιώτες λιποτάχτησαν και παρέμειναν στην Ουκρανία. Κάποιοι από αυτούς πέρασαν και στο στρατόπεδο των μπολσεβίκων!
Σήμερα, οι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ υπολογίζονται σε 150 χιλιάδες. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι Έλληνας, ρωσόφωνοι πλέον, ανέρχονταν σε 93.000. Πολυπληθείς ελληνικοί πληθυσμοί είναι στην περιφέρεια της Μαριούπολης, αλλά και στην Οδησσό. Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά, της Μαριούπολης, του Κιέβου, της Συμφερούπολης και του Λβοφ , όπου υπάρχουν οι έδρες νεοελληνικών σπουδών.
